अनाथ आश्रमबाट ईन्जीनियरिङ्गको पढाई
कृष्ण खनाल
बुटवल, १३ मंसिर ।
तनहुँ जिल्लाको डुम्रबेसी गाविस –९ मा जन्मीएका विजय भण्डारीले आफ्नो आमाको न्यानो काख कस्तो हुन्छ भन्ने कुरा अनुभव गर्न पाएनन् । उनी जन्मदा खेरी प्रसव पिडा खप्न नसकि आमाले संसार छोडेर गईन् । धन्य उनी बाच्न सफल भए । यसरी आमाको निधन भएको केही समय पछि बुबालले पनि क्षयरोग अथार्त टिबी लाग्यो र उनको पनि निधन भयो । घरमा अभिभावक गुमाएर अथान भएका उनलाई रुपन्देहीको आनन्दबन गाविस मणिग्राम (हाल तिलोत्तमा नगरपालिका–७) मा रहेको ‘अनाथ तथा असाय महिला कल्याण समाज, आत्मसान्ती अनाथ आश्रम’ की अध्यक्ष तथा प्रमुख संरक्षक मैनादेवी भण्डारीका भाईले उनलाई उक्त आश्रममा ल्याए । अहिले उनी विगत ८ बर्ष देखि सोही आश्रममा आश्रित छन् ।
यति मात्र होईन् सोही आश्रमबाट अहिले उनी लुम्बिनी ईन्जीनियरिङ्ग क्याम्पस भलवारी रुपन्देहीमा ईलेक्टीकल ईन्जीनियरिङ्ग विषय डिप्लोमा तेस्रो बर्षमा पढ्दै आएका छन् ।
क्याम्पसले पूर्ण छात्रावृत्ति दिएको छ । उनको एउटै ईच्छा छ भविश्यमा आफुजस्तै अनाथ बालबालिकाहरुलाई आफुले पाएको भन्दा पनि धेरै सेवा सुविधा दिएर आश्रमा खोल्ने योजना रहेको छ । शनिवार आश्रम परिसरमा भेटिएका भण्डारी भन्दै थिए–‘हामीलाई त दैवले ठग्यो, यस्तै अनाथ बालबालिकहरुको लागि भविश्यमा आश्रम खोल्ने ईच्छा छ ।’ उनले ईलेक्टीकल ईन्जीनियरिङ्गमा विषय राम्रो भएको भन्दै अवको केही बर्षमा पढाई पुरा हुने र त्यसपछि राम्रो जागिर खोजेर आफुले जिविको पार्जन गर्ने ईच्छा रहेको बताए ।
उनी जस्तै पाल्पा जिल्लाको रामपुर गाविस वर्डा नम्बर–५ विजयपुर (हाल नगरपालिका) मा जन्मीएका सुन्दर न्यौपानेले पनि आफ्नो आमा र बाबाको मायाँ कस्तो हुन्छ भनेर अनुभव गर्न समेत पाएनन् । अहिले उनलाई पारिवारीक वातावरण आत्मशान्ती अनाथ आश्रमले दिएको छ । १९ बर्षीय सुन्दर न्यौपाने, विजय पोखरेल जस्तै ईन्जीनियरिङ्गका विद्यार्थी हुन । कक्षा १० सम्म रुपन्देही तिलोत्तमा नगरपालिका मणिग्राममा रहेको शान्ती नमुना उच्च माविमा अध्यायन गरेका उनी अहिले बुटवल–६ क्याम्पसरोडमा रहेका बुटवल टेक्नीकल ईन्स्च्युटमा ईलेक्ट्रोनिक्स ईन्जीनयर अध्ययन गर्दै आएका छन् । बाबा आमाको निधन बारे उनलाई केही जानकारी छैन । एक जना शिक्षकको साहारामा आश्रममा आएको उनी बताउछँन् । बुटवल टेक्निकल ईन्च्युटमा पुर्ण छात्रावृत्तीमा अध्यायन गरिरहेका अहिले दोस्रो ईलेक्ट्रीकल ईन्जीनियरिङ्ग दोस्रो बर्षमा अध्ययन गरिरहेका छन् ।
रोचक कुरा त के छ भने भने एका विहान उनी साईकलमा मणिग्रामबाट बुटवल–६ मा रहेको ईन्च्युटमा आउछन् । यसरी उनी साईकलमा नै आउने र जाने गरेको करिव १७ महिना भईसक्यो । उनी भन्छन्–‘करिव आधा घण्टा भन्दा बढि समय लाग्छ जानको लागि र आउनको लागि पनि त्यतिनै ।’ माईक्रोमा चढेर जाँदा बढि खर्च लाग्ने गरेको कारण उनी साईकलमा जाने र आउने गरेको बताए । २९ महिनामा सम्म उनी यसरी नै साईकला आउने जाने गर्नेछन् ।
उता, अनाथ तथा असाहाय महिला कल्लयाण समाज, आत्म शान्ती अनाथ आश्रमकी प्रुमख संरक्षक तथा अध्यक्ष मैनादेवी भाण्डारीका अनुसार २०५३ सालमा स्थापना भएको हो । भने २०६३ सालबाट बालबालिकाहरु राख्न थालिएको हो । अहिले सम्म २३ जना बालबालिहरुले आश्रय लिईरसकेका छन् । भने अहिले ११ जना बालबालिकाहरु अहिले आश्रममा आश्रीत रहे
का छन् । यु केजी देखि ईन्जीनियरिङ्ग तह सम्म अध्ययन गर्नै बालबालिकालहरु रहेका छन् । अध्यक्ष भण्डारी भन्छीन–‘भवनको अभावको कारणले गर्दा धेरै
अहिले आश्रममा ५ हजार भन्दा बढि दान दिने दानविरहरुको रकम बैंकमा राखेर सोही व्याजबाट आएको रकमबाट आश्रम सञ्चालन हुदै आएको छ ।
तस्वीर विवरणःआश्रममा रहेर ईन्जीनियरिङ्ग पढ्दै गरेका विद्यार्थी विजय भण्डारी र सुन्दर न्यौपाने ।
